Ciërra's levensles

Ciërra heeft de overstap gemaakt van de onderbouw naar de middenbouw. Op de school waar zij zit werken ze niet met groep 1 tm 8. Ze heeft er naar toe gewerkt, ze was er ook helemaal klaar voor en had er ook heel veel zin in. Gisteren vertelde ze ineens over de lunch op school. Ze voelde ineens dat ze te weinig tijd had om haar boterham te eten, terwijl ze gewoon langer mag blijven zitten als ze dat wil. Toen ging het ineens over te droge pindakaas,het ging een beetje van de hak op de tak en ik merkte dat ik nieuwsgierig bleef. Dus ik bleef doorvragen en vroeg haar of ze misschien nog meer dingen lastig vindt nu ze de overstap naar de middenbouw heeft gemaakt. En toen kwamen haar tranen en vertelde ze dat ze het moeilijk vindt om al die leuke dingen achter te laten van de onderbouw, de zandtafel, de poppenhoek, de leuke grapjes die een vriendinnetje altijd vertelde als ze samen speelde waar ze altijd zo om moest lachen. Het proces van het oude loslaten. Ze heeft zoveel zin in het nieuwe, maar nu wordt ze geconfronteerd met de pijn van het oude loslaten, terwijl ze nog niet weet hoe het nieuwe eruit ziet. Ik vind het mooi dat ze door deze situatie kan leren dat het oude loslaten pijn kan doen en dat dat ook helemaal oké is. Dat het normaal is dat ze zich zo voelt. Ik laat het ook precies zijn zoals het is en ga haar pijn niet proberen op te lossen of te verzachten. Ik luister naar haar en ben er voor haar. Na een half uurtje kletsen en wat tranen verder ging ze rustig slapen. En ik snap haar want ik ervaar precies hetzelfde. Mijn oude vertrouwde plek loslaten doet pijn, maakt soms angstig, het nieuwe is nog onbekend, maar die pijn mag nooit de reden zijn om in het oude te blijven, want dan kom je niet verder. Wat als Ciërra nou de rest van haar leven in de onderbouw zou blijven zitten omdat ze de pijn van het loslaten niet zou willen voelen? Dat is natuurlijk geen optie, maar toch blijven we als volwassenen nog vaak vasthouden aan het oude vertrouwde, terwijl al lang duidelijk is dat ons pad ergens anders ligt. Een levensles van Ciërra ❤️