Patronen in de praktijk, alles draait om balans.

De laatste tijd gebeurt er zo ontzettend veel in mijn leven. Op iedere vlak word ik gedwongen om voor mezelf te kiezen. Het thema waar ik nu dus heel erg mee bezig ben. Waar zit ik nog steeds vast in oude patronen en kan ik zelf uit dat patroon stappen en een andere keuze maken. Zonder al te diep in te gaan op wat er precies speelt, omdat andere mensen hierbij betrokken zijn, het gaat om het patroon van gezien worden. Relaties waarbij ik een ander echt zie, maar waar er vanuit de ander weinig oog is voor wie ik ben en voor mijn gevoel.

Ik heb daar de afgelopen tijd een ander keuze in gemaakt. Ik heb voor mezelf gekozen maar de ander kan daar nog niet in mee, die zit nog vast in dat  patroon. Die is helemaal niet gewend dat ik nu ineens duidelijk aan geef wat ik voel en hoe het voor mij is. En wat gebeurt er? Er is ineens helemaal geen contact meer. Mijn deur staat open en ik ben altijd bereid het gesprek aan te gaan, maar het blijft stil aan de andere kant.

Hoewel ik trots ben op de nieuwe keuze die ik heb gemaakt zorgt die nieuwe keuze er ook direct voor dat al die gevoelens die met dat patroon te maken hebben naar boven komen. Aan de ene kant gaf het mij een boost en heb ik binnen no time een nieuwe website online gezet, omdat ik voelde dat ik me door niks of niemand meer zou laten tegen houden. Er kwam een enorme kracht vrij, maar ergens ben ik de balans onderweg een beetje kwijt geraakt. Want hoe lekker die drive ook voelt in mijn achterhoofd zit een stemmetje dat zachtjes zegt: "Liane je bent door geslagen naar de andere kant, de balans is zoek". Ik voel me heerlijk, als een soort adhd ‘er  stort ik me op allerlei nieuwe projecten, nieuwe opleidingen, nieuwe hobby’s. Want ja er zijn oneindig veel mogelijkheden en ik zie ze allemaal en ik vind alles leuk. Op een gegeven moment was ik met 4 opleidingen tegelijk bezig 🙈 En dat stemmetje in mijn hoofd blijft zeggen….balans, waar is je zelfzorg, slaap je wel genoeg? Waarom eet je zo slecht? En ondertussen voel ik die heerlijk energie die me alleen maar vooruit wil laten gaan.

Ik ben doorgeslagen. Stil staan is te pijnlijk. Stil staan bij dat wat mijn nieuwe keuze omhoog heeft gebracht. De angst voor het onbekende, angst voor de toekomst, het gevoel van niet belangrijk zijn, het gevoel van alles alleen moeten doen en overal altijd alleen voor te staan. En hoewel ik het prima aan kan in mijn eentje, het me ook nog lukt om 4 opleidingen tegelijk te doen naast alle  dagelijkse drukte, sluimert dat andere gevoel eronder. Ik wil het niet voelen. Ik wil niet voelen wat het met mij doet als je geen moeite meer doet in bepaalde relaties, als ik mijn energie er niet in steek dat er dan gewoon niks meer overblijft. Het is te pijnlijk! En soms overvalt het me en ben ik ineens intens verdrietig.

En zo zitten patronen dus in elkaar. Een patroon is niet zomaar uit je leven, je slaat door naar de andere kant om nog steeds het gevoel wat er onder zit te vermijden (onbewust), omdat het te pijnlijk is.

Het liedje van Herman van Veen hoor ik in mijn hoofd:

Opzij, opzij, opzij,

maak plaats, maak plaats, maak plaats,

wij hebben ongelofelijke haast.

We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan.

We kunnen nu niet blijven, we kunnen nu niet langer blijven staan.

Zo voelt die energie ook. Het voelt lekker maar tegelijk voelt het als gehaast zijn.  Iets moet nu! Ik moet het nu allemaal voor elkaar krijgen. De push energie in de praktijk. Als je je zo voelt weet dan dat dat een teken is om stil te staan, om tot rust te komen en de balans weer terug te vinden. Deze energie voelt heel fijn maar moet gebalanceerd worden met rust, zelfzorg en gewoon zijn in het moment. Balans is zo belangrijk!

Vandaar dat het soms ook fijn is als een ander je er op wijst omdat je eigen patronen niet altijd zichtbaar zijn voor jezelf, of omdat je ergens wel weet dat er iets niet klopt, maar je ondanks dat toch door gaat. Een ander heeft vaak al lang door wat er aan de hand is. Dat is ook de reden dat ik zelf ook naar een coach ga als het nodig is. Soms heb je wat hulp van buitenaf nodig om dat patroon in jezelf helemaal te leren kennen.

Hoewel ik heel erg eigenwijs ben, wil ik iedereen die mij wijst op mijn patronen bedanken. Ik zie dat als een stukje liefde van de ander naar mij toe. Dat iemand de moeite neemt om mij ergens op aan te spreken, om mij ergens bewust van te maken. Soms duurt het even voordat ik er wat mee doe, maar uiteindelijk luister ik wel 😂😆

❤️

Liane